بود ، هست ، خواهد بود... نصرا...خان آمد
شمع بیارید
عود بسوزید،
پرده به یکسوزنید از رخ مهتاب
شاید این از غبار راه رسیده
آن سفری همنشین گمشده باشد...
درود نصرا... خان بر اعوان و انصار و محبان و مریدان خاصه ی خان نصرا...خانی.
فی الحال به یمن زاد روز ولادتمان تحریر می نماییم از قرار بیست و نهم دی گان مقارن هجدهم ژانویه ی فرنگی. البت هیچ قصد نداشتیم به یمن ولادت سیاهه نماییم ، لیکن یکی از احباب خاصه ی نصرا... خانی ، شیخ شوخ از برای ما قلم زدند و تبریکات خاصه عنایت نمودند و ما را بر آن داشتند که از برای عرض ارادت و سپاس فراوان از الطاف بیکران حضرت شیخ شوخ بدین خان خانان هم که شده چند خطی مکتوب کنیم که عرق بر جبینیم از الطفات و مهر ایشان.حال دیگر چیزی تحریر نمی کنیم و مکتوب مبارک شیخ شوخ را از برای شما می گسترانیم که خیر در پیش است.
مکتوب شیخ شوخ اندر ولادت حضرت خان خانان نصرا...خان:
آمد به جهان نصرا...
آمد به جهان ناصر و منصور کســـان، نافر و منفور خســــان، فخر زمــــــــان، خاصتــر از خاصتـــــــران، گشته از او هم همه در کون و مکان
نصرا...
من نگویم که کمال است و محال است و خصال است و خط و خال و خیال است و حرام است و حلال است و چنین است و چنان است، چه گویم؟ که همان
نصرا...
تو اگر شاهی و اللهی و چون ماهی و روباهی و بد خواهی و بر مغز خلایق همـــــــــــــــه لایق شده ای، او شــــــده خــان
نصرا...
او که دانـــــد ز همــــــه علــــم به کـــل فلسفــــی و حکمتـــی و عرفانـــی، هـــم ز ادیانـــی و ابدانـــی و آنی که بدانی و ندانی همــه آن
نصرا...
ما در ایــــــن جــــــا همــــــه علاف و به لـــــب لاف و پر گــــاف و خطا باف و چه حــــراف شد استیـــــــــم که او هست در آن جا همگـــــان
نصرا...
آن جــــوانــــــــــــــی کــــه بـــــه پــنــــــدار و به گفـــتـــــــــــــار و بـــه کـــــــــــــردار بـــــــــود او دادار، چــــــون که از شهـد سخن کرده همی پیـــــــــر جـــــوان
نصرا...
این چنین شد که امیـــــــری و وزیـــــــــری و نصیــــــــری و بصیــــــــری و منیــــــــری و کبیــــــــــــــری شده اندر دو جهــــــــــــــــــان
نصرا...
بر کفش باده و مــــــــــــــــــی ، جام دهــــــــــد پی در پی، شوخ و طناز به درگـــــــــــاه وی و زاده دی، شاد باشد به کنارش ری و اندر حرمش خــــرد و کلان
نصرا...
در اهمیت او هست همین بس که بود کعبــــه و میخانـــه و پیمانـــــه و دردانــــه و دل داده و افتــــــــاده و هر کس که شناسی به رخش بوسه بسی داده ز جــــــــــان
نصرا...
هر چه گفتیــــــــم و بگفتنـــــــــــد و شنیدیـــــــم و شنیدنــــــــد و بدیدیـــــــــم و بدیدنـــــــــد چه حاصل؟ که نبوده است از ایــن حاضــــــــــــــــــر غایب ز میــــان
نصرا...
گر شنیدی که عیسی است به افلاک و دلش پاک و جهانی ز تحیر یقه در چاک و وی از آتش و از خاک و بداند نت و از موسیقی پاپ و کلاسیک و رپ و سنتی و راک ، تو دیدی که پور آمده هـــــان
نصرا...
آه ... از دست تو ای نصرا...
سلام...