صباح الیوم که از خانه خروج نمودیم از تاکسی و شوارع گرفته تا کوچه و بازار و سرکارمان همه ی رعایا و عوام الناس مملکت متفق القول بر این باورند که که اوضاع و احوالات اقتصادی مملکت خراب بوده دخل و مواجبشان کفاف مخارج را نمی دهد. یک از ایشان تفاسیر می فرمود فی الباب علل موضوعه که فی المثل همه ی این آتش ها از گور مجلس امنیه بین الملل بر می خیزد که عده ای در آن مجتمع گردیده به آراء کثیره ،قرار داشته اند که مملکت محروسه ی ایران را تحریم اقتصادی صعب نمونده تا رجال حکومت دست کشند از ساخت و ساز آلات محترقه ی آتومی؛ که یک شیء خبیثه بوده اجانب و کفار دایمن از آن تولید می نمایند از برای برقراری صلح جهانی. به این جای فرمایشان که رسیدند عنان احوال از کفمان خارج گردیده ، خنده بر ما عارض گردید خندیدنی.فی الواقع نام این صلح جهانی که می آید حال خود را نمی فهمیم. نمی دانیم این واژه مضحک را که ساخته و پرداخته نموده، علی ای حال هر که بوده در نازکی و شوخ طبعی همتا نداشته. آخر این خشت از اول کژ بوده امید راستای ثریایی اش نیست. نظری بر مام و ابوی گرامی مان و فرزندان دلبندشان اندازیم ، خشت اولمان را درخواهیم یافت.